Sarek National Park (Kungsleden) - september 2009 - 5 dagen
Proloog, 27 aug 2009
20:00, Jokkmokk
Hier boven de poolcirkel begint de herfst op 1 sept. De bomen verkleuren al en het is overal doodstil. Mijn state of mind is wat moeilijk te beschrijven. Na mijn vision quest van een ruime week heb ik in 4 dagen 2500 km gereden en sta ik nu op het punt om de grootste wildernis van Europa binnen te trekken. Het plan was om via de Kungslden een stuk door Sarek National Park te trekken. Een hele toer om aan het beginpunt te komen en om vanaf het eindpunt weer in Jokkmokk te komen. De weersverwachting is 'extreem slecht' volgens het tourist office, en 'redelijk goed' volgens een sms van pa. Als we morgen om 6:10 de bus nemen en in de middag ons startpunt bereiken is er eigenlijk geen weg terug. Het is dan 4 a 5 dagen doorzetten.
Ik heb me bedacht, plan-B, waarbij we veel meer controle hebben en toch Sarek kunnen bereiken (zowel het startpunt, het eindpunt en de enige weg, liggen buiten het national park). We beginnen daarom waar we zouden eindigen, in Kvikkjokk. En daar eindigen we dan ook weer. Dat betekent geen bussen, geen boten, geen afhankelijkheden en geen extra kosten. Plus de mogelijkheid om eerder terug te keren als het weer echt 'extreem slecht' wordt. En met deze beslissing valt er opeens een behoorlijke spanning van me af. Er is zelfs een extra bonus, als het weer en de omstandigheden het toelaten verlaten we in Sarek het pad en trekken we echt de wildernis in. Het land van beren, wolven en elanden, en dat zo maar in Europa!
Dag 1, 28 aug 2009
12:30
Op weg van Jokkmokk naar Kvikkjok werd het weer steeds dreigender en de weg steeds smaller en slechter. dennenbos, meren, af en toe een houten huisje en een enkel rendier. Na 110 km eindigde de weg in een parkeerplaats aan de kungsleden trail. De hele sfeer doet me sterk aan Canada denken. En opeens waren we op weg. Een stenig modderig pad door een nat bos. Dennen en berken en de ondergrond een tapijt van verschillende soorten mos en bosbessenstruiken vol grote blauwe bessen. En overal paddestoelen in allerlei kleuren en maten. De berken worden geel, de bosbessenstruiken rood, het is herfst. Alleen die muggen, verschrikkelijk wat een muggen. Gelukkig is het niet warm en kunnen we ons mugdicht aankleden als we zitten. En verder is het vooral een kwestie van niet stil blijven staan.
De weg van Jokkmokk naar Kvikkjokk was verlaten, maar dat kan je van de kungsleden niet zetten. We komen nog behoorlijk wat rugzakkers tegen. Vandaag bereiken we de grens van het nationaal park nog niet denk ik. Goed loopbaar tot zover.
15:00
Het gaat erg langzaam. Het pad is erg slecht, een en al rotsblokken en wortels en vooral Ingeborg heeft veel moeite om vooruit te komen. Maar het is droog en we kunnen kamperen waar we willen. We zitten nu bij het rendierhek en het is nog ongeveer 5 km naar de Partuestugan hut waar we in de buurt willen kamperen. Naja, 5 km moet toch lukken voor het donker. Hee, de muggen zijn bijna weg, vreemd.
17:00, bivak 1 (N67.03461 E17.90359)
Het pad werd iets beter en we zitten nu op zo'n 2 km van de Partestugan, denk ik. Een prachtig bivak naast een stroompje. Ver genoeg voor vandaag. Helaas hebben de muggeon ons weer gevonden. We kwamen net een jonge duitse vrouw tegen, bruin verbrand en een gelukzalige glimlach. Ze had Sarek rondgelopen en als souvenir hingen een paar rendier geweien op haar rug. Mmm, zou leuk zijn om te vinden. Het is bewolkt, maar droog. Ik ben benieuwd of het 'extreem slechte weer' echt komt morgen. Nog een uur lopen tot de grens van Sarek, dat zou toch moeten lukken zou je zeggen...
Dag 2
7:30
Wat een prachtige avond, met name vanwege het geweldige kampvuur dat de hele avond brandde. Hout genoeg overal. We ruiken nu door en door naar avontuur. Vannacht begon het te regenen en het is wel duidelijk dat vandaag een natte dag wordt. Toch gaan we op weg, verder de wildernis in. Regenbroek aan en de natte gladde paden trotseren.
12:00, bivak 2, Sarek National Park (N67.06864 E17.98219)
Vlak bij de Partestugan hut werden we begroet door een kleine kudde rendieren, raindeer in het engels, letterlijk vertaald 'regenherten'. En in die betekenis deden ze hun naam eer aan. Het was zwoegen over gladde rotsblokken en boomwortels, en al snel waren we doorweekt. We hebben gewoon geen goede regenkleding en dat wisten we wel. Na zo'n 2 uur hobbelden we eindelijk het nationaal park binnen. Na een reis van een week, waarvan 2 dagen te voet, eindelijk! Na nog een uur ploeteren gaven we het op en besloten tot een vervroegd bivak bij de laatste rivier voor de boomgrens. Er stak een koude wind op en onbeschut is me dat toch net wat te link met al die natte kleren, ik heb wel eens eerder op het randje van onderkoeling gezeten. Het is niet ongecontroleerd trouwens, we weten dat we nat worden in de regen en we hebben genoeg warme droge kleren bij ons. We blijven hier 1 of 2 nachten 'basecampen', afhankelijk van het weer. En daarna is het 2 dagen terughobbelen naar de auto vol lekkers. Wow, we zitten nu in het Alaksa van Europa, eindelijk ben ik er!19:30
Het werd droog, en het bleef droog. We hebben de hele middag keutelend in het bivak doorgebracht. Behalve bosbessen plukken, kleren drogen en wat lezen en rondkijken is er niets te doen. Maar dat geeft niets. Vorige week verveelde ik me dood op mijn Vision Quest, maar heir kan ik uren niets doen zonder me te vervelen. Mooi om te zien dat het begint op te klaren, steeds grotere stukken blauwe lucht. We hebben nog genoeg voorraden om nog 3 dagen in de wildernis te blijven, dus dat zijn we van plan. Morgen naar de pas.Dag 3
9:00
We komen tot stilstand en slapen meer en langer. Vannacht meer dan 12 uur. Een kampvuur lukte niet omdat alles zeiknat is. Vreemd, we zitten al bijna 24 uur in dit kampje en straks gaan we zonder rugzakken op weg, alleen met wat nwe nodig hebben voor de dag. het heeft iets ontzettend rustgevends hier, alsof we buiten de tijd leven.13:30, Ritak Hut
Wow, wat een prachtig wildernisgevoel. We stegen boven de boomgrens en onder ons ontvouwde het landschap waar we doorheen zijn getrokken. We zaten hoger dan ik dacht en het panorame was fantastisch. Het besef dat alles dat we zagen de wildernis was, zonder wegen of huizen, was overweldigend. Rood mos, gele berken en een dramatisch lichtspel van zon en buien boven glinsterende meren en rivieren. Dit was ook het land van de rendieren. Regelmatig liepen er groepjes langs ons heen, soms bijna dichtbij genoem om aan te raken. We kregen nog een flinke hagelbui over ons heen, maar over het algemeen was het weer prima, eindelijk weer eens wat zon! We zitten nu in het zonnetje bij de Ritak schuilhut, samen met een paar duitsers. 7 km van ons bivak, dus ik denk dat ons omkeerpunt wordt. Het diepste dat we in Sarek zullen doordringen dus. Een beetje een vreemd idee dat bijna al mijn spullen verderop in het bos liggen, in wat we ons 'jachtkampje'noemen.17:30, 'thuis'
Thuis in ons 'jachtkampje'. Het kampvuur brandt en we zitten aan de koffie. De snelstromende rivier ruist beneden ons, en even is het leven perfect. Wat een prachtige dag was dit, onze expeditie de fjaell op. Apart hoe snel zo'n bivakje als 'thuis' voelt. Eigenlijk is 'basecampen' in de wildernis helemaal zo gek nog niet. En terwijl ik dit schrijf hobbelen er wat rendieren langs ons kamp, tjemig wat is dit echt. En dat kampvuur, oh dat kampvuur, dit is eigenlijk veel beter dan die vision quest.Dag 4
7:00
Het regent, zoals het al de hele nacht regent. Geen pijpenstelen, maar zachtjes en gestaag. "kutweer" mompelt Ingeborg vanuit haar slaapzak. Binnen blijft alles wel droog, maar ik hoop niet dat we in de regen moeten opbreken. Wat ons nu het meeste zorgen baart is het riviertje waar we straks overheen moeten. Die was bijna een maatje te groot voor Ingeborg en die riviertjes zwellen nogal in zulk weer. Naja, ze wordt in ieder geval hard lachend wakker omdat ik er uitzie als een poolreiziger die notities aan het maken is. "dag 4 in het poolgebied, de beren hebben ons dusver met rust gelaten, terwijl Charlie de kampkeuken installeert kan ik mijn botanische vondesten deterimineren..." citeert ze vanuit de slaapzak. Charlie, jaja, dat zal Nicolaas wel weer worden. Nou, eerst maar eens koffie maken en wat eeten. En open op een wonder dat de zon gaat schijnen.